Something in Skopelos will make you a Mrs. Bean!

Lieve allemaal,

Ik weet nu al wat voor reacties ik op dit verslag ga krijgen; dat het weer typisch Vic-avonturen zijn!!

Vorige week dinsdag moest ik as usual weer naar Skopelos om de gasten van een welkomsmeeting te voorzien. Zo gezegd, zo gedaan, geen problemen... (Behalve dan dat er geen één gast een excursie kocht! Grrr..) 's Avonds had ik met Daphne (een Nederlandse vrouw die al 15 jaar in Skopelos woont en de wandelexcursie verzorgt) afgesproken om een hapje te gaan eten. Toen ik van het hotel naar het kantoor reed kwam ik er op kantoor achter dat ik iets was vergeten mee te nemen. Dus ik zei dat ik wel even gauw terug reed om het te gaan halen. Ik sjeesde terug naar het hotel en wat er onderweg gebeurde zal ik NOOIT meer vergeten! Er stak plotseling een kat over vlak voor m'n auto en ik heb 'm doodgereden! Ik schok ZO erg en kon alleen maar denken: "Ik heb een kat doodgereden!! IK HEB EEN KAT DOODGEREDEN!!! IK - HEB - EEN - KAT - DOODGEREDEN!!!!!!!!!!!" De tranen stonden in mijn ogen, ik vond het ZO vreselijk! Toen ik bij het hotel aankwam (wat 200 meter verder op was) ben ik meteen omgedraaid. Ik voelde me zo schuldig dat ik was doogereden, en ik MOEST naar die kat toe om te kijken hoe ie er aan toe was en of ik 'm misschien nog wel kon redden. Vreemd genoeg was de kat weg toen ik op plaats delict aankwam?? In shock ben ik terug gereden naar het hotel, heb de spullen die ik naar kantoor moest brengen gepakt, en overdreven langzaam naar kantoor gereden (ik was zo bang dat ik misschien nog wel een kat aan zou rijden, of dat de kat ineens weer op de weg zou liggen en ik er nog een keer overheen zou rijden). Eenmaal op kantoor aangekomen keken ze me allemaal geschrokken aan, ik zag er schijnbaar nogal geshockeerd uit... Goh!! Dus ik vertelde dat ik een kat had doodgereden, maar dat ie toen ik terug was gereden, opeens verdwenen was! Daphne zei dat ik dan waarschijnlijk nog niet dood was, en een rustig plekje was gaan zoeken om te sterven. Nou, ik barste bijna in tranen uit. Want dan had het arme beest ook nog eens onwijs veel pijn gehad! Daphne zei dat het inderdaad erg vreselijk was, maar dat ik me er overheen moest zetten. Het was nou eenmaal gebeurd, en er worden helaas geregeld katten doodgeren. We liepen naar het restaurantje waar we gingen eten, en daar heb ik me gelukkig, zo goed als, over het incident heen kunnen zetten. Maar Vic was nog niet helemaal Vic.... WANT toen we klaar waren met eten en ik terug naar de parkeerplaats van de haven liep, gebeurde er weer iets onhandigs... Voor de ingang van de parkeerplaats hing rood-wit lint en het slagboompje was dicht. Ik dacht dat ze dat gedaan hadden om er via die ingang geen auto's meer in te laten. Dus ik wrong mezelf er doorheen en kwam tot de conclusie dat het zebrapad zo ontzettend mooi glom met het licht van de lantaarnpaals erop. Ik denk dat ik er wel 10 seconden naar heb staan kijken! Toen ik verderliep voelde ik na 3, 4 stappen dat mijn voeten een beetje bleven plakken! OEPSS!!! Ik draaide m'n hoofd om en zag allerlei verpotten en kwasten staan!! Weer; OEPSSSS!!! Ik ben gauw doorgelopen, want ik wilde geen boze Griek achter me aan krijgen natuurlijk! Toen ik even later bij het hotel aankwam, gebeurde er ook nog bijna een ongeluk: ik kon me van die middag ervoor herinneren dat er bij het zwembad veel hagedissen zaten, en daar ben ik bang van (ja mensen, lach me maar uit...)! Dus terwijl ik langs het zwembad liep keek ik angstig naar de struiken aan de linkerkant of er geen hagedissen zaten. Opeens bedacht ik mij dat het geen slecht idee zou zijn om ook eens naar de rechterkant, de kant van het zwembad, te kijken. Ik dwaalde namelijk behoorlijk naar rechts af om die hagedissen, die er niet waren, te ontwijken. Als ik nog eens stap verder die kant op had gezet dan was ik in het zwembad gevallen! Hatsiekidee! Ik kon alleen nog maar denken; 'Het gaat weer lekker met je Vic!' en ben gauw naar mijn kamer gaan lopen om me op veilig gebied te wanen! De volgende ochtend heb ik trouwens de boot van 7h15 gehaald..... Fijn!

Gelukkig verliep de rest van de week op rolletjes! Ben vrijdag op stap geweest met Gina en haar broer Dimitris, en zaterdag was de finale van het songfestival en er was een feestje bij Rock 'n Roll bar met FREE DRINKS voor alle reps! Kijk, now we're talking! Het songfestival was echt uber-saai, ik geef er niets om! Maar hier in Griekenland is iedereen er dol op, dus het was voor mij verplichte kost. Daarna zijn we bij Rock 'n Roll Bar belandt, en dat was ECHT hilarisch! Alle Engelse reps waren er ook, en ik weet niet of iemand het programma 'Booze Britain' kent? Dat trof ik dus zo ongeveer aan daar! Wat zijn die Engelse BELACHELIJK dronken! Ik wist niet wat ik meemaakte! Ladies, daar zijn wij NIETS bij! Na Rock 'n Roll Bar ben ik met Gina en Dimitris nog naar een club in het dorp geweest en uiteraard weer veel te laat thuis. 3 Uurtjes geslapen, en weer fris en fruitig op kantoor verschijen! Gelukkig was er niet veel te doen, en was ik nog nietswetend over wat de volgende dag, vandaag dus, me zou brengen....

Om 7h30 vanochtend stond ik al op de luchthaven om met de transferbus langs alle accomodaties te rijden om de gasten op te halen die vandaag terug vlogen. Toen we bij de laatste accomodatie aankwamen gaven de gasten hun koffer aan Kostas de buschauffeur, en die begon ze ijverig in de bus te laden. Ik liep achter de gasten aan de bus in en wachtte op Kostas. Toen ik het wel erg lang vond duren liep ik weer naar buiten en ik zag dat Kostas ALLE koffers die buiten stonden in de bus stond te laden: "Noooo, Kostas! What are you doing?!! That are NOT our suitcases!!" Ondertussen kwam er een Zweedse vrouw naar buiten gerend en die riep het tegenovergestelde: "That ARE our suitcases!" Ik moest alle mensen uit de bus halen om ze hun koffer te laten pakken zodat we weer wisten welke koffers er NIET terug de bus in moesten! Verder verliepen de departures gelukkig goed en waren er geen problemen...
Toen om 10h25 de nieuwe gasten aankwamen en ik deze heel enthousiast hun welkomsenveloppen aan het geven was, kwam ik tot de ontdekking dat er een stel was die voor mij niet bestonden! Meneer en Mevrouw Prijn. Na wat telefoontjes over en weer kwam ik erachter dat hun boeking niet was doorgegeven. Meneer en Mevrouw Prijn moesten naar Alonissos, maar omdat ik hun boeking niet haar doorgekregen, had ik ook geen boottickets naar Alonissos voor ze. En het waren ook nog eens een stelletje chagrijnen! Toen ik dit uiteindelijk gefixt had kwam het volgende probleem; twee Belgen. "Alee madame, wij hebben geboekt voor Hotel Atrium in Skiathos, maar op onze envelop staat dat we naar Hotel Atrium in Alonissos gaan..." SHIT!! Als een gek de passagierslijst doorgebladerd en tot mijn grote schrik trof ik ook daar de tekst 'Mr. Schildersmans & Mrs. Boon - Hotel Atrium, Alonissos' aan. Nu moest dus de boeking naar Atrium, Alonissos geannuleerd worden en een nieuwe boeking aangemaakt worden voor Atrium, Skiathos. En ja, dat gaat niet zo soepeltjes als je dat vanuit Skiathos via Thessaloniki, Athene en Nederland moet regelen. Na DRIE uur over en weer gebel, kon ik de gasten echt niet langer laten wachten en belde ik het hotel of deze gasten in ieder geval alvast een kamer konden krijgen. De hoofdreceptioniste antwoorde dat ze gasten niet kon en wilde accepteren zolang zij geen boeking en voucher van de gasten zouden ontvangen. Maar Gina, die de transfers altijd regeld, had de gasten terwijl ik naar het hotel belde al in de taxi naar het hotel gezet! Ik als gek naar het hotel gereden om daar de boel te gaan sussen, want daar zou mevrouw de hoofdreceptioniste niet zo blij van worden dacht ik... Toen ik daar aan kwam had mevrouw de hoofdreceptioniste die lieve, Belgische gasten gelukkig naar de poolbar gebracht en ze een glaasje drinken aangeboden. Pfew... In het hotel belde ik voor de 2862e keer naar Nederland dat ze die boeking en voucher nu toch echt naar het hotel moesten mailen. Drie kwartier later hadden ze dat gedaan en konden de gasten eindelijk naar hun kamer. Stiekem was ik onwijs jaloers, die mensen konden nu lekker neerploffen maar ik moest nu nog alle welomsmeetings gaan doen!! Ik was hier om 20.00 mee klaar, en had er dus een werkdag van 12,5 uur opzitten zonder pauze of op zijn minst één momentje rust: WELCOME TO THE WORLD OF HOSTESS!! En dan is dit nog maar het voorseizoen...

Dan rest me nu nog maar één ding, en dat is SLAPEN! Ik moet morgen alweer vroeg naar Hotel Alkyon om daar een kamer met zeezicht voor twee gasten te regelen.......

IT WILL KEEPS ME ALIVE! :-)