Het aftellen kan beginnen Part II

Op het moment dat ik de 1ste letter op mijn toetsenbord wilde indrukken, kwam er net een Griekse Adonis het kantoor binnenlopen. En nu ben ik spontaan vergeten waar ik mijn verslag mee wilde gaan beginnen! Grrr, ik had net weer iets origineels bedacht! Zucht…



Door dit voorval is het wéér een graadje moeilijker geworden om mijn ticket te boeken. Het spijt me oprecht dat ik jullie zolang in spanning laat; ik blijf excuses en argumenten bedenken waardoor ik van mezelf nog geen ticket hoef te boeken (het is nog steeds mooi weer, het is nog steeds mooi bemand, lees: George, Nikos, Panos, Sakis, Tassos, Giannis, het is nog steeds mooi druk in de kroeg). Ik vraag mezelf ook geregeld af: ‘Waarom blijf ik niet gewoon?! Doe eens gek!!’ Helaas is dat geen optie, ik moet sowieso gaan overwinteren in Nederland, of ik nu wil of niet!



Uiteraard zitten er voordelen aan overwinteren in Nederland: Zondagmiddagkaters met een bord frites + 2 snacks van d’n Vergulden Erpel op schoot onder het genot van een film en het einde van de film missen omdat je je afterdinner-dip niet kunt overwinnen, maar wetend dat je zo’n geweldige avond hebt beleefd met al je lieve vriendinnetjes, daar kan NIETS tegenop!

Ook wil ik zo graag weer een keer fietsen, gewoon om te kijken of ik het nog kan! Op het fietsje naar mijn lieve ooms, tantes, neefjes en nichtjes.

Met papa en mama naar de hockeywedstrijd van m’n kleine zussie gaan kijken en mezelf uiteindelijk in het tenue van een teamgenootje van haar te hijsen om zelf mee te spelen!

Of met m’n grote zussie naar Leo en de Goodfellas, om vervolgens boven in haar appartement te belanden en letterlijk haar appartement uit te worden geschopt omdat ze me vreselijk irritant vindt!

Nageltjes lakken van Helene, computerspelletjes voor Reinier af spelen, oneindig kletsen met Dymphie en sigaretjes roken met Bas!

En natuurlijk de 100.000 redenen die Ingrid (mama’s vriendin) en ik verzinnen om lunchafspraken te plannen!!

Ik moet bekennen dat ik nog wel uren door kan gaan met voordelen aan overwinteren in Nederland te bedenken! Goh, ik begin spontaan zin te krijgen om terug te komen, en dat meen ik serieus! Men zegt toch dat schrijven therapeutisch werkt?! Ik merk het! De positiviteit stijgt in me naar boven!



Om niet al te ver voor uit te kijken en niet al te hard van stapel te lopen, even een terugblik op de afgelopen dagen!

Vorige week zijn papa en mama weer in Skiathos geweest. We hebben een onwijs leuke week gehad, en dat het weer een beetje tegenzat heeft er alleen maar voor gezorgd dat we een hoop culturele bezienswaardigheden gezien hebben!

Woensdagmiddag hebben we uitgebreid traditioneel Grieks gelunched. Dit was ook de middag dat de regen uitbrak boven het eiland en helaas heeft dit (met wat enkele tussenpauzes) tot donderdagavond geduurt.

Donderdag had ik een extra vrije dag opgenomen. Aangezien het geen strandweer was hadden we een Jeep gehuurd en heb ik papa en mama naar Kastro gereden. Met dank aan papa, die me zo nu en dank lieflijk dwong om gewoon door te rijden terwijl mama doodsangsten uitzat op de achterbank! Vanwege het slechte weer waren sommige stukken van de weg van knoerhard aangestampt zand veranderd in modderpaadjes. Eenmaal aangekomen hij Kastro, was het meer dan de moeite waard geweest! De zon brak door en via een flinke bergtocht kwamen we in het ruinedorp aan. Kastro is in de 16e eeuw ontstaan toen de Turken en de Piraten het eiland aanvielen. Alle inwoners van Skiathos zijn naar de Noordkant hoog de bergen in gevlucht en hebben daar het dorp gesticht. Doordat Kastro zo hoog ligt is het uitzicht natuurlijk ook waanzinnig en konden papa en ik het niet laten om naar de hoogste top te klimmen. Hoezo haantjesgedrag?

Zaterdag was mijn officiele vrije dag en die wilde ik zelf graag besteden aan het strand! Via Panagia Kounistra (een kerkje dat in de 15e eeuw geplaatst is ter ere van Panagia / De Heilige Maagd Maria die in een schommelende pijnboom / Kounistra verschenen was. Vandaar de naam Panagia Kounistra: De schommel van Maria) zijn we naar Mandraki gereden, het bounty-strand van Skiathos. Het ligt aan de Noordkant van het eiland, de rit er naar toe is super mooi en het strand is zo mooi ongerept, zo onaangetast, nog echt Grieks! Wat later op de middag zijn we naar Vrommolimnos Beach gereden om daar een late lunch te nemen en nog even van een namiddagzonnetje te genieten!

Afgelopen maandag hebben we met een lach afscheid van elkaar genomen, geen gesodemieter met tranen enzovoort! We zien elkaar gauw weer!

Diezelfde maandag eindigde helaas niet met een lach. Ik ging met mijn nieuwe gasten op de boot naar Skopelos. Het waaide behoorlijk, en na een half uurtje werd ik zeeziek. De boot ging zó tekeer! Ik voer met de Express Skiathos, een mega grote ferry waarvan ik had verwacht dat die wel tegen een stootje zou kunnen. Ik had het mis…

Kotsmisselijk heb ik mijn nieuwe gasten in Skopelos van een welkomsmeeting voorzien, en net toen ik mezelf weer een beetje beter begon te voelen moest ik alweer terug met de Express Skiathos. Mette, een collega in Skopelos, had me twee reistabletjes gegeven. Dus vol goede moed stapte ik aan boord! Het personeel van de boot had me aangeraden om buiten te gaan zitten. Ik volgde hun raad natuurlijk op en zocht een rustig plekje. Toen de boot uit de Haven van Skopelos vertrok begon eigenlijk meteen al de hel op aarde uit te breken: de golven waren zo ontzettend hoog dat de boot aan de voorkant los van het water kwam en steeds op het water neer klapte. Door de windstoten slingerde de boot van links naar rechts en het water splashte in m’n gezicht. Ik twijfelde om binnen te gaan zitten, maar ik bedacht me dat ik dat echt niet aankon, ik was zo misselijk! Als ik moest overgeven, dan liever buiten dan binnen! Alhoewel, als ik over de reling van de boot moest gaan hangen dan viel ik misschien wel overboord. 1 woord: PANIEK!! En ja hoor, het noodlot sloeg toe; ik moest kotsen en ik koos voor de reling.

Eenmaal aangekomen in Skiathos haalde Gina me op en die heeft me naar huis gebracht. Lijkwit en trillend zat ik naast haar, en ze lachte me nog uit ook! ;-p

Diezelfde avond kwam Jay bij mij Disney-films kijken. Ook deze avond eindigde natuurlijk weer niet ‘normaal’. Toen ik besloot om te gaan slapen en naar mijn slaapkamer liep om de balkondeuren te sluiten, betrapte ik mijn Albanische buurman op het kijken van porno! Ik kan vanaf mijn zijbalkon zijn woonkamer in kijken, en hij zat in het donker naar zwarte gaatjes en roze potloden te kijken! Fluisterend riep ik Jay, en toen zij dit zag viel ze stijl achterover op m’n bed! Ze stikte van het lachen en bedacht dat we mijn Albanische buurman duidelijk moesten maken dat hij niet alleen was. We plunderden mijn voorraadkast en de cornflakes en borrelnootjes volgden 1 voor 1 hun weg tegen het raampje van mijn buurman. Ik weet nog steeds niet of hij echt niets door had, of dat hij zich gewoon niet geneerde.

Dinsdagavond kwamen Jay en Renate pannekoeken eten, en wat denken jullie; Jay ontdekte dat mijn Albanische buurman gewoon weer ongegeneerd verder te kijken...

Ik ga nu aan mijn één-na-laatste werkdag beginnen! Na morgen zitten mijn werkzaamheden er helaas op... :-(
Een groot voordeel hieraan: ik kan een hele week gaan slapen!!

Kalimera sas! Filakia xx